 |
| ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΥΡΑ 2 |
Κάπως έτσι ξεκίνησε η θρυλική ΘΥΡΑ 2.
Η καλή οργάνωση της κερκίδας έκανε όλη τη νεολαία της πόλης κάθε Κυριακή να αναζητά μία θέση μέσα στη ΘΥΡΑ 2. Είχε καταφέρει να κάνει τους ποδοσφαιρόφιλους Μεσολογγίτες να παθαίνουν στέρηση χωρίς να βλέπουν την αγαπημένη τους ομάδα. Όμως δεν έμεινε μόνο στα εντός έδρας, έδωσε και δυναμικό παρόν στα εκτός. Εκδρομές που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη κάθε παλιού οπαδού και φίλου του συλλόγου, παρουσία του κόσμου που άφηνε άφωνους τους πάντες στο πέρασμα του. Αποκορύφωμα η σούπερ εκδρομή-εκστρατεία στη Καλαμάτα με 16 λεωφορεία και εκατοντάδες αυτοκίνητα (3.000 φίλαθλοι). Οι Κυριακές ήταν γιορτή για κάθε Μεσολογγίτη, σπάζοντας τα ρεκόρ προέλευσης κάθε αγωνιστική.
Η συσπείρωση του κόσμου γύρω από την ομάδα, έδινε ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στη ΘΥΡΑ 2. Ο φόβος των άλλων ομάδων για το πώς θα περάσουν μέσα από τη ‘’κόλαση’’ του Μεσολογγίου, τους έκανε να χάνουν αμαχητί. Το όνειρο αυτών όμως που είχαν μοχθήσει για χρόνια, τρέχοντας σε κάθε παιχνίδι, ήταν ένα, η επισημοποίηση του συνδέσμου. Αυτό έγινε το 1988. Το καταστατικό και η στέγαση είχαν βάλει το ‘’κερασάκι στη τούρτα’’. Εκείνη την χρονιά λειτούργησε για πρώτη φορά και ο σύνδεσμος Αθηνών. Τότε άρχισαν ακόμα πιο δυνατές παρουσίες στις κερκίδες οποιουδήποτε γηπέδου και αν έπαιζε.
Στις αρχές του ΄90 ο αριθμός εισιτηρίων δεν έπεφτε κάτω από τις 4.000. Για τα εκτός τι να πει κανείς, κάθε δεύτερη Κυριακή που η ΑΕΜ έπαιζε έξω, απλά έκλεινε η Εθνική Οδός από τα λεωφορεία και τα αυτοκίνητα. Να φανταστείτε ότι η τρέλα όλο και γινόταν μεγαλύτερη, κάτι σαν σχιζοφρένεια. Αφού και οι προπονήσεις είχαν το λιγότερο 500 άτομα. Οπαδοί που δεν έτρωγαν ξύλο, στο Μεσολόγγι δεν τις γλύτωναν.
Ποιους να πρωτοθυμηθείς; Αιγαλεώτες, καλλιθιώτες, αγρινιώτες, αρτινοί, πρεβεζάνοι, αχαγίωτες, πατρινοί και πολλούς άλλους, απ’ όλα είχε ο μπαξές.
Σκηνικά που έκαναν 15χρονους μέχρι και 50χρονους να βράζει το αίμα τους για την μεγάλη αρρώστια, την ΑΕΜΑΡΑ και συνάμα που τους έμειναν αξέχαστα για πάντα.
Η φήμη της κακής υποδοχής κάθε ομάδας στο Μεσολόγγι είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, το κακό όνομα ήταν πραγματικότητα. Εκδρομές σε όλη την Ελλάδα, όπου η ΘΥΡΑ 2 αλώνει καυτές έδρες όπως του Αιγίου, Αγρινίου, Αμαλιάδας, Πρέβεζας, Ναυπλίου, Άργους, Άρτας, Άμφισσας, Ιτέας, Πύργου, Κάτω Αχαγιάς, Πάτρας, πολλών περιοχών της Αθήνας και σχεδόν όλα τα ‘’χωριά’’ του νομού μας. Ποτέ δεν μάσησε και πάντα ήταν το φόβητρο όπου και να πήγαινε.
Η καλή οργάνωση της κερκίδας έκανε όλη τη νεολαία της πόλης κάθε Κυριακή να αναζητά μία θέση μέσα στη ΘΥΡΑ 2. Είχε καταφέρει να κάνει τους ποδοσφαιρόφιλους Μεσολογγίτες να παθαίνουν στέρηση χωρίς να βλέπουν την αγαπημένη τους ομάδα. Όμως δεν έμεινε μόνο στα εντός έδρας, έδωσε και δυναμικό παρόν στα εκτός. Εκδρομές που έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη κάθε παλιού οπαδού και φίλου του συλλόγου, παρουσία του κόσμου που άφηνε άφωνους τους πάντες στο πέρασμα του. Αποκορύφωμα η σούπερ εκδρομή-εκστρατεία στη Καλαμάτα με 16 λεωφορεία και εκατοντάδες αυτοκίνητα (3.000 φίλαθλοι). Οι Κυριακές ήταν γιορτή για κάθε Μεσολογγίτη, σπάζοντας τα ρεκόρ προέλευσης κάθε αγωνιστική.
Η συσπείρωση του κόσμου γύρω από την ομάδα, έδινε ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στη ΘΥΡΑ 2. Ο φόβος των άλλων ομάδων για το πώς θα περάσουν μέσα από τη ‘’κόλαση’’ του Μεσολογγίου, τους έκανε να χάνουν αμαχητί. Το όνειρο αυτών όμως που είχαν μοχθήσει για χρόνια, τρέχοντας σε κάθε παιχνίδι, ήταν ένα, η επισημοποίηση του συνδέσμου. Αυτό έγινε το 1988. Το καταστατικό και η στέγαση είχαν βάλει το ‘’κερασάκι στη τούρτα’’. Εκείνη την χρονιά λειτούργησε για πρώτη φορά και ο σύνδεσμος Αθηνών. Τότε άρχισαν ακόμα πιο δυνατές παρουσίες στις κερκίδες οποιουδήποτε γηπέδου και αν έπαιζε.
Στις αρχές του ΄90 ο αριθμός εισιτηρίων δεν έπεφτε κάτω από τις 4.000. Για τα εκτός τι να πει κανείς, κάθε δεύτερη Κυριακή που η ΑΕΜ έπαιζε έξω, απλά έκλεινε η Εθνική Οδός από τα λεωφορεία και τα αυτοκίνητα. Να φανταστείτε ότι η τρέλα όλο και γινόταν μεγαλύτερη, κάτι σαν σχιζοφρένεια. Αφού και οι προπονήσεις είχαν το λιγότερο 500 άτομα. Οπαδοί που δεν έτρωγαν ξύλο, στο Μεσολόγγι δεν τις γλύτωναν.
Ποιους να πρωτοθυμηθείς; Αιγαλεώτες, καλλιθιώτες, αγρινιώτες, αρτινοί, πρεβεζάνοι, αχαγίωτες, πατρινοί και πολλούς άλλους, απ’ όλα είχε ο μπαξές.
Σκηνικά που έκαναν 15χρονους μέχρι και 50χρονους να βράζει το αίμα τους για την μεγάλη αρρώστια, την ΑΕΜΑΡΑ και συνάμα που τους έμειναν αξέχαστα για πάντα.
Η φήμη της κακής υποδοχής κάθε ομάδας στο Μεσολόγγι είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, το κακό όνομα ήταν πραγματικότητα. Εκδρομές σε όλη την Ελλάδα, όπου η ΘΥΡΑ 2 αλώνει καυτές έδρες όπως του Αιγίου, Αγρινίου, Αμαλιάδας, Πρέβεζας, Ναυπλίου, Άργους, Άρτας, Άμφισσας, Ιτέας, Πύργου, Κάτω Αχαγιάς, Πάτρας, πολλών περιοχών της Αθήνας και σχεδόν όλα τα ‘’χωριά’’ του νομού μας. Ποτέ δεν μάσησε και πάντα ήταν το φόβητρο όπου και να πήγαινε.
Tα δύο τελευταία χρόνια η παρουσία του κόσμου έχει ελαττωθεί κάπως, περιμένοντας το μεγάλο μπαμ, για να ξαναζήσουμε όλοι τέτοια σκηνικά και να γίνουν όλα ξανά ΜΠΛΕ ΚΟΛΑΣΗ. Όλα αυτά είναι μια πολύ μικρή περίληψη των εκατοντάδων ιστοριών που μπορεί να σου διηγηθεί ένα μέλος του συνδέσμου .
Πάντα για τη ΘΥΡΑ 2 και τα μέλη της ή μη, η ΑΕΜ ήταν κάτι το ξεχωριστό.
Χωρίς πράσινα, κόκκινα και κίτρινα παιδία, αλλά πάνω απ’ όλα ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΙ ΠΙΣΤΟΙ της ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
Και να θυμάστε κάτι ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΣΑΜΕ…ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΜΕ.
Πάντα για τη ΘΥΡΑ 2 και τα μέλη της ή μη, η ΑΕΜ ήταν κάτι το ξεχωριστό.
Χωρίς πράσινα, κόκκινα και κίτρινα παιδία, αλλά πάνω απ’ όλα ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΙ ΠΙΣΤΟΙ της ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
Και να θυμάστε κάτι ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΣΑΜΕ…ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΜΕ.
