[Φωτογραφία από σάλτσινο του Αιτωλικού]Μια φωτογραφία που μιλάει από μόνη της και ξυπνάει παιδικές αναμνήσεις. Στο παρελθόν όλα τα αγόρια από Μεσολόγγι και Αιτωλικό έπαιζαν στις αλάνες ή αλλιώς στα γνωστά μας "σάλτσινα" (αλμυρόβαλτοι γύρω από τη λιμνοθάλασσα). Βέβαια στις μέρες μας έχουν αντικατασταθεί από τα γήπεδα 5x5 με το πλαστικό χορτάρι. Στις εν λόγω αλάνες, αγόρια κάθε ηλικία έδιναν μάχες μέχρις εσχάτων για τη νίκη. Εκεί που οι πιτσιρικάδες αθλούνταν και έπαιζαν μέσα στις λάσπες της βροχής ή κάτω από το καυτό ήλιο, που η νίκη απάλυνε τον πόνο στους πιτσιρικάδες που παίζανε ξυπόλυτοι, ματώνοντας τα πόδια τους. Εκεί υπήρχαν και οι αναπόφευκτοι τσακωμοί ανάμεσα σε γειτονιές του Μεσολογγίου. Εκεί που τα πιτσιρίκια γινόντουσαν άντρες. Αλάνες διαφορετικές από αυτές άλλων περιοχών της Ελλάδας, στις οποίες άφησαν εποχή ομάδες όπως ο Άρης, ΕΟΚΑ, Ανεμόμυλος, Κεραυνός, Καλιαντέρι, Αναγέννηση και Αστέρας.
Λείπουν οι ελεύθεροι χώροι και οι αλάνες στις γειτονιές, που έπαιζε ποδόσφαιρο παλαιότερα η νεολαία. Πολύ περισσότερο όμως λείπει ο χρόνος. Ο ελεύθερος χρόνος για να ασχοληθεί η νεολαία. Οι εξελίξεις διαφοροποιούν ραγδαία τα δεδομένα. Για τους μαθητές ο Γολγοθάς που αρχίζει το πρωί με το σχολείο, συνεχίζεται, αν προλάβουν με φαγητό το μεσημέρι, φροντιστήριο, ξένες γλώσσες, ιδιαίτερα μαθήματα και με διάβασμα όση ώρα εξοικονομήσουν, για να κοιμηθούν και να ξεκινήσει η επόμενη μέρα. Πάνω απ'όλα όμως λείπει η ξεγνοιασιά..
